สายป่าน หลานสาวคนสวยของพ่อเลี้ยงสุนทร กับ นางวีณา คหบดีเชียงราย
เดินทางกลับเชียงรายหลังจากที่เจอพิษ IMF สายป่านจบปริญญาโทจากอเมริกา เธอทำงานในบริษัทเงินทุนแห่งหนึ่งได้ราว 3 ปี เมื่อเกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ สายป่านจึงลาออก ก่อนจะถูกไล่ออก การกลับมาของเธอทำให้สุนทร และวีณาดีใจมาก สุนทรนั้นนอกจากมีไร่ชาแล้วยังริเริ่มเพาะเห็ดหอมขายโดยทำทั้งเห็ดสดและเห็ดอบแห้ง

สุนทรให้ทุนกับมหาวิทยาลัยในการค้นคว้าเรื่องเห็ดโดยมีด็อกเตอร์ นภมัย เป็นหัวหน้าภาควิชาและเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องเห็ด สุนทรชอบนภมัยมาก เมื่อสายป่านกลับมาวีณาหวังจะให้หลานสาวเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยขณะที่สุนทรหวังจะให้สายป่านรับช่วงบริหารธุรกิจโรงอบชากับเห็ดหอมของเขา ในวันไปสมัครงานที่มหาวิทยาลัย บังเอิญว่าอัตราอาจารย์สอนภาษาอังกฤษเต็ม จะว่างใน 3 เดือนข้างหน้าเมื่ออาสาสมัครชาวต่างประเทศกลับไปแล้วสุนทรจึงพาสายป่านไปดูการอบรมเพาะเห็ด ซี่งนภมัยกำลังสอนนักศึกษาและชาวบ้านผู้สนใจ บุคลิกท่าทางของนภมัยสะดุดสายตาสายป่าน เขาเอาจริงเอาจังกับงานโดยไม่สนใจเธอ ทำให้สายป่านหมั่นไส้นิด ๆ แม้จะนึกถูกใจในบุคลิกหน้าตาของเขา คนที่สนใจเธอคือ ปฐวี เด็กรุ่นน้องซึ่งเป็นผู้ช่วยนภมัย แต่สายป่านไม่สนใจ นภมัยสอนสายป่านอย่างละเอียดในกรรมวิธีเพาะเชื้อเห็ด ดุบ้างตามนิสัยครู นภมัยนึกสบประมาท ในใจว่าสาวสวยบอบบางอย่างสายป่านจะรับงานนี้ได้มากแค่ไหน

แต่สายป่านทำให้นภมัยแปลกใจ เธอตั้งใจและทำได้ดีเกินคาด ทุกบ่ายวันศุกร์ นภมัย สายป่าน สุนทร ปรีชา ซี่งเป็นญาติห่างๆ ของสายป่านจะขึ้นไปทำงานที่ไร่เชิงภู ซึ่งอยู่ที่ภูหมอกฟ้า เมื่อทำงานใกล้ชิดกันสายป่านก็ยิ่งพอใจนภมัย เธอเอาใจใส่เขาในทุกเรื่อง ทั้งอาหาร
การกิน และความเป็นอยู่ ท่าทีของเธอเป็นไปตามธรรมชาติ ไม่มากไม่น้อยเกินไป ทำให้นภมัยดูไม่ออก มีแต่สุนทรที่เริ่มรู้ว่าหลานสาวสนใจนภมัย ส่วนนภมัยแม้จะนึกชอบสายป่าน แต่เขาก็เจียมตัวว่าฐานะของเขาต่างกับเธอมาก ความสวยน่ารักของสายป่านทำให้ พ่อเลี้ยงวงศ์ สนใจเหมือนกัน เขาทำทีสนใจเห็ดหอมของไร่เชิงภู ทั้งที่ความจริงชอบผู้จัดการคนสวยมากกว่า พ่อของสายป่านเองก็พยายามหาทางให้ลูกเลี้ยงของตัวซึ่งเป็นลูกติดจากภรรยาใหม่ได้แต่งงานกับสายป่าน ซึ่ง เอกบดี เป็นหนุ่มหล่อ มาดเท่ห์ แต่จะพยายามเชียร์อย่างไรสายป่านก็ไม่สนใจ เธอไม่ชอบผู้ชายจับจด สำรวย ดีแต่ใช้เงิน สายป่านตั้งใจว่าถ้าแต่งงานเธอจะไม่ให้ชีวิตครอบครัวต้องเป็นอย่างพ่อ – แม่ ธิบดินทร์ พี่ของเธอหล่อมาก มาดเท่ห์ แต่เจ้าชู้ ไม่เคยทำงานอะไรสำเร็จสักอย่าง ในที่สุดก็เลิกกัน

ธิบดินทร์รักเอกบดีมากถึงขนาดอยากให้ลูกสาวคือ สายป่านแต่งงานกับเอกบดี แต่สายป่านไม่ยอม วันหนึ่งเอกบดีกับธิบดินทร์ตามไปที่ไร่เชิงภู จังหวะพอดีว่าพ่อเลี้ยงวงศ์ก็
มา สายป่านจึงปล่อยให้เอกบดีทำท่าเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเหมือนเป็นคู่หมั้น เจตนาเพื่อให้พ่อเลี้ยงวงศ์เข้าใจผิด แต่ก็ทำให้นภมัยเข้าใจผิดด้วยเช่นกัน ขณะที่สายป่านคุยอยู่กับนภมัยเรื่องครีมเห็ดหลินจือที่นภมัยทำมาให้เธอใช้ว่าได้ผลดี ขนาดลบรอยแผลเป็นได้ นภมัยไม่เชื่อนัก สายป่านจึงให้ดูรอยแผลที่ต้นคอของเธอ นภมัยก้มมองอย่างพิจารณา ขณะนั้นเองพ่อเลี้ยงวงศ์ก็เข้ามา ภาพของหนุ่มสาวทำให้เขาเข้าใจผิด ด้วยความผิดหวังในตัว
สายป่าน พ่อเลี้ยงวงศ์จึงหาเรื่องติผลผลิตทุกอย่างจากไร่เชิงภู ไม่ยอมรับซื้อ ซ้ำยังพูดจาเหน็บแนมกินนัยไปถึงสายป่านว่าไม่ดีจริง หลอกใช้ผู้ชาย

สายป่านโกรธจัด นภมัยก็เช่นกัน เขาย้อนเจ็บ ๆ กลับไป พ่อเลี้ยงวงศ์ยิ่งแค้น เมื่อกลับไปยังตัวเมือง พ่อเลี้ยงวงศ์เที่ยวพูดใส่ร้ายจนสายป่านเสียหาย ข่าวลือสะพัดทั่วมหาวิทยาลัย สุนทร กับ วีณา พยายามไม่ให้สายป่านรู้ แต่เธอก็รู้จนได้ วันหนึ่งสายป่านชวนนภมัยกับปฐวีไปด้วย เป็น 2 คู่ คืนนั้นเธอแต่งตัวเปรี้ยวแต่ก็สวยจนนภมัยใจสั่น เขารู้ทันความคิดเธอว่าทำอะไรแต่ก็ไปด้วย นภมัยติดใจสายป่านมากขึ้นทุกที เมื่อสายป่านต้องมากรุงเทพฯกับ ดิษยา นภมัยก็ตามมาด้วยแต่ไม่มาด้วยกัน ที่กรุงเทพฯ เขาโทรไปหาสายป่านที่บ้านดิษยา เชิญไปบ้านเขา สายป่านรู้ทันทีว่าดิษยาต้องเป็นตัวการแน่ ดิษยายอมรับเพราะเธอรู้ว่าสายป่านไม่เคยชอบใครจริงจังเหมือนนภมัย หนุ่มสาวใกล้ชิดกันมากขึ้น

แต่เมื่อกลับเชียงรายก็เกิดเรื่องที่ทำให้สายป่านต้องคอยความสัมพันธ์ของเธอกับนภมัย เพราะ นภดล น้องชายของนภมัยไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับ บัวจันทร์ คู่หมั้นของ บุญลือ ซึ่งเป็น
ครูหลังม้า บุญลือนั้นแม้จะเป็นลูกคนงานในไร่เชิงภู แต่ก็โตมาพร้อมกับสายป่าน เธอสนิทสนมและผูกพันกับเขาเหมือนพี่สาวกับน้องชาย พ่อเลี้ยงสุนทรส่งเสียให้บุญลือเรียนจนจบมหาวิทยาลัย แต่บุญลือไม่ทิ้งถิ่น เขายึดอาชีพครูหลังม้า ตระเวนสอนเด็กชาวเขาตามหมู่บ้านต่าง ๆ ขณะเดียวกันก็ช่วยงานที่ไร่ด้วย การกระทำของนภดลทำให้สายป่านมึนตึงกับนภมัย ไประยะหนึ่ง แม้จะรู้ว่าคนละคนกันและพี่กับน้องก็นิสัยต่างกัน นภดลแต่งงานกับบัวจันทร์เงียบ ๆ บุญลือแม้จะเสียใจ แต่ก็รู้จักบัวจันทร์ดีว่าเธอทะเยอทะยานอยากเป็นคุณนายของหมอผู้อำนวยการโรงพยาบาลอย่างนภดลมากกว่าเป็นเมียครูหลังม้าอย่างเขา

เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็เพราะบัวจันทร์เป็นฝ่ายเริ่มก่อน เธอไปเฝ้านภดลที่โรงพยาบาลทั้งเช้า-เย็น จนนภดลตบะแตกจนได้ เมื่องานแต่งงานของนภดลผ่านไป บุญลือดีขึ้น สายป่านกับนภมัยก็เริ่มจะเหมือนเดิมโดยมีดิษยาคอยเป็นผู้ช่วยพระเอกกับนางเอกสายป่านกำลังมีความสุขเลยลืมสังเกตดิษยาว่าซึมและเงียบไป ไม่มีใครรู้ว่าดิษยาหลงรักบุญลือ แต่เธอพยายามปิดท่าทีของเธอ เพราะรู้ตัวว่าแก่กว่าบุญลือถึง 2-3 ปี ไม่สวยอีกต่างหาก เธอไม่อยากให้บุญลือต้องมาหัวเราะเยาะเธอว่าแก่แล้วไม่เจียม พิษรักทำให้ดิษยาทั้งสุขและทุกข์
เพราะบุญลือก็เข้ามาใกล้ชิดเธอมากยิ่งขึ้น คุยกันรู้เรื่องถูกคอในทุกเรื่อง ดิษยายิ่งรักก็ยิ่งห้ามใจ ส่วนพ่อเลี้ยงวงศ์ไม่เลิกจองล้างจองผลาญสายป่าน

เมื่อตัดทางธุรกิจไม่ได้ เพราะสายป่านมีเพื่อนดีช่วยหาตลาดให้ โดยไม่ง้อเขาอีกต่อไป ซ้ำคนที่มาช่วยสายป่านก็เป็นคู่แข่งกับเขาเสียด้วย พ่อเลี้ยงวงศ์จึงให้ เวียงฟ้าหลานสาวคนสวยซึ่งเข้าไปแทนที่ตำแหน่งอาจารย์ของสายป่านไปใกล้ชิดกับนภมัย ปรีชามาบอกสายป่านซึ่งเธอก็มีวิธีของตัวเองทำให้เวียงฟ้าต้องถอยไป แล้วก็มีเรื่องร้ายเมื่อพายุพัดถล่มภูหมอกฟ้าไร่เชิงภูเสียหายมาก ขาดการติดต่อกับโลกภายนอกบุญลือกับ อรรณพ เจ้าหน้าที่โครงการหลวงจึงขี่ม้าจะไปขอความช่วยเหลือจากตัวเมือง แต่ปรากฎว่าทั้งคู่ถูกกะเหรี่ยงซึ่งรับจ้างขนยาเสพติดตามชายแดนจับตัวไป พวกมันปล่อยอรรณพมาขอค่าไถ่ตัวบุญลือ ดิษยาเป็นห่วงบุญลือมาก สายป่านขอยืมทองจากคนงานทุกคนเพื่อเป็นค่าไถ่บุญลือ นภมัยกับ เรือง เป็นผู้ไปต่อรองกับพวกนั้น ระหว่างเดินทางเรืองกับนภมัยไม่รู้ว่า เส่งเด็กชายชาวกะเหรี่ยงซึ่งนภมัยกับสายป่านเคยช่วยชีวิตไว้ทั้งแม่และลูก (นางอู่กับเส่ง) แอบตามไปด้วย เส่งสงสัยว่าพ่อของตนจะอยู่กับกลุ่มนี้ด้วย

แล้วก็เป็นจริง นายจ่อ พ่อของเส่งอยู่ในกลุ่มนี้ด้วยจริง ๆ เส่งจึงเป็นผู้ช่วยในการต่อรองเรื่องจึงกลับเป็นว่าพวกกะเหรี่ยงยอมปล่อยบุญลือกับเรือง แต่พานภมัยไปแทนเพื่อเป็นตัวประกัน เส่งอาสาไปด้วยเพื่อดูแลนภมัย เมื่อเรืองกับบุญลือกลับไร่ แล้วสายป่านรู้ว่านภมัยต้องไปเป็นตัวประกันแทน เธอรู้สึกราวใจจะขาดนึกเสียใจที่เธอกับเขาควรได้ปรับความเข้าใจกันก่อนที่จะเกิดเรื่องวุ่นขึ้น สายป่านไม่กล้าคิดว่าหากนภมัยเป็นอะไรไป เธอจะทำอย่างไร
ส่วนนภมัยเองก็เป็นห่วงสายป่านมากเช่นกัน เขาพยายามเกลี้ยกล่อม จ่อจนจ่อยอมแยกตัวกลับหมู่บ้านพร้อมเขา เส่งและลูกน้องอีก 2 คน แต่ระหว่างเดินทางลูกน้องจ่อเกิดทรยศคิดแย่งทอง ทั้งหมดสู้กันจ่อได้รับบาดเจ็บ และยิงลูกน้องตายไป 1 คน อีกคนหนีตายเข้าป่าไป นภมัยกับเส่งจึงต้องพาจ่อกลับไร่เชิงภู ระหว่างทางโชคดีได้พบกับกลุ่ม ตชด. ซึ่งกำลัง
ออกตามล่ากลุ่มกะเหรี่ยงเพื่อช่วยนภมัยพอดี เมื่อถึงไร่ นภมัยมองหาสายป่านไม่พบ นึกเสียใจว่าเธอคงกลับไปตัวเมืองพร้อมคณะผู้ช่วยเหลือชุดแรกแล้ว แต่ฉุกคิดได้ว่าเวลาไม่สบายใจ สายป่านชอบไปไหว้และปรับทุกข์กับสถูปที่บรรจุกระดูกของมารดาที่ท้ายไร่ นภมัยจึงตามไป

แล้วก็พบสายป่านกับดิษยา สายป่านนิ่งเงียบราวเข้าสมาธิ เธอไม่รู้ว่านภมัยมาหา ดิษยาจึงเปิดโอกาสให้ได้อยู่ด้วยกัน ดิษยาแว่บกลับบ้านพักให้นภมัยอยู่กับสายป่าน นภมัยแกล้งโยนลูกท้อที่ตกอยู่ใส่สายป่านจนเธอหันมา สายป่านตกใจแต่ไม่มั่นใจว่าเป็นคนจริง ๆ หรือวิญญาณของเขากันแน่แต่เธอก็โผเข้าหาอ้อมกอดของนภมัยอย่างเต็มใจ ทั้งคู่เข้าใจกันได้แต่อุปสรรคก็ไม่สิ้นสุด เมื่อนภมัยได้บัตรสนเท่ห์ว่าใช้ตำแหน่งหน้าที่ไปในทางมิชอบ ช่วยไร่
เชิงภูจนผิดปกติ นภมัยถูกถอดจากการเป็นหัวหน้าภาควิชา และโดนตั้งกรรมการสอบสวนก่อนการแต่งงานไม่กี่วัน แต่ไม่มีใครสนใจ